Stateczność szczelin

Osobne zagadnienie dla ścianek szczelinowych stanowi stateczność szczeliny utrzymywanej w równowadze dzięki wypełnieniu jej zawiesiną tiksotropową w wodzie z ewentualnymi domieszkami. W celu zapewnienia stateczności zawiesina musi mieć odpowiednio duży ciężar objętościowy V, który oblicza się z warunków równowagi sił poziomych (uwzględniając z jednej strony
ściany parcie zawiesiny, z drugiej zaś parcie czynne gruntu i wody gruntowej) za pomocą wzoru [6-31] t + hw—hs gdzie: Ra — współczynnik parcia czynnego gruntu, ciężar objętościowy gruntu w Ścianie szczeliny, q,’o’ — ciężar objętościowy gruntu pod wodą, — ciężar właściwy wody, — głębokość zwierciadła wody gruntowej poniżej naziomu, głębokość zwierciadła zawiesiny w szczelinie poniżej naziomu, t — głębokość szczeliny poniżej zwierciadła wody gruntowej, F — współczynnik bezpieczeństwa przyjmowany jako równy od 1,1 do 1,5. Stwierdzono jednak wielokrotnie, że przyjmując wartości Ka według klasycznej teorii parcia gruntu uzyskuje się przy takich założeniach zbyt duży ciężar objętościowy zawiesiny (np. w średnich warunkach gruntowych dla hu, O jest z — 1330 kG/m3), który wprawdzie z nadmiarem wystarcza dla utrzymywania ścian w równowadze, ale za to stwarza szereg niedogodności; wykonanie dalszych prac w tak gęstej zawiesinie staje się utrudnione, a szczególnie uzyskuje się beton mało szczelny, o niejednorodnej strukturze oraz z licznymi pustkami (kawernami). [hasła pokrewne: deska tarasowa, domek narzędziowy, tarasy drewniane ]