Technologiczne projektowanie ustrojów budowlanych

Technologiczne projektowanie ustrojów budowlanych Na poprawność projektu prefabrykowanego ustroju budowlanego mają wpływ wszystkie procesy produkcyjne. Wpływ procesów formowania na projektowanie elementów i ustrojów budowlanych można ująć w grupach określających: – wymiary liniowe w planie i grubości ścianek prefabrykowanych elementów, – kształt przekroju poprzecznego i zmienność jego na długości elementu, – połączenia i styki prefabrykatów przy scalaniu ich w przestrzenny układ budowlany. Formowanie elementów płytowych, tj. takich, w których grubość jest mała w stosunku do długości i szerokości elementu, w przypadku większych marek betonu wykonuje się zazwyczaj przy zastosowaniu wibrowania objętościowego. Czynnikiem ograniczającym wymiary liniowe jest w tym przypadku masa układu części drgającej stołu, formy i mieszanki betonowej. Ponadto należy mieć na uwadze, że sztywność formy zależy w równym stopniu od warunków podparcia na stole wibracyjnym, jak i stosunku szerokości do długości jej podkładu dennnego. Przy betonach marek niższych stosuje się wibrowanie powierzchniowe lub ogólnie biorąc dowolne inne górne, ograniczające głównie grubość wyrobu zasięgiem stosowanej amplitudy drgań. Długość wyrobu w tym przypadku może być nielimitowana. Zachodzi to szczególnie w przypadku stosowania agregatów formujących przy wibrowaniu ślizgowym ciągłym. W przypadku elementów prętowych, tj. takich, w których wymiary przekroju poprzecznego są małe w stosunku do długości, ograniczenie wielkości wymiarów przekroju poprzecznego zachodzi w przypadku wibrowania poziomego stycznego, którego zasięg na grubości elementu jest bardzo niewielki. [podobne: klasy drzwi antywłamaniowych, mrówka brzeg, grzejniki konwektorowe ]