Wspólczynnik dyfuzji

Współczynnik dyfuzji pary dla danego materiału zależy od wielu czynników, jak temperatura, prężność pary, struktura materiału itp. Zależności te nie zostały jeszcze w sposób ostateczny ustalone. Wartości współczynnika dyfuzji podawane są przez różnych badaczy (Fokin, Brilling) przeważnie dla materiałów suchych. Przy zawilgoceniu materiału wartości V wzrastają. Materiał lekki mający pory zamknięte o małej średnicy wykazuje najmniejszą wartość współczynnika dyfuzji. Natomiast materiał o porach otwartych, tj. połączonych siecią kapilarnych kanalików, ma wysoki współczynnik dyfuzji. Tłumaczy się to tym, że woda, gromadząca się w materiale przegrody, natrafiwszy na wypełnione powietrzem pory, odparowuje. Para, uderzając o zimną powierzchnie ścianek porów, wykrapla się, a woda zostaje podciągnięta kapilarami do sąsiedniej pory, gdzie następuje powtórzenie zjawiska. Ze współczynnikiem dyfuzji związana jest również prędkość wysychania materiału. Materiał o porach otwartych mający strukturę porowato-kapilarną, jak np. cegła ceramiczna, posiada zdolność szybkiego oddawania przyjętej wilgoci. Przeciwnie, materiały o strukturze porów zamkniętych, a więc o małej wartości współczynnika dyfuzji, wysychają znacznie wolniej. Średnica pory lub kanału kapilarnego ma również wpływ na szybkość kondensacji pary wodnej w przegrodzie. Stwierdzono, że im średnica ta jest mniejsza, tym wcześniej następuje kondensacja pary wodnej w materiale przegrody. Wynika to z wielkości menisków, które w kapilarach o bardzo małych średnicach są większe, a tym samym powiększa się powierzchnia wodna, nad którą występuje naj silniej zjawisko kondensacji pary. Prężność pary p w przegrodach z materiału jednorodnego, podobnie jak przebieg temperatur, zmieniają się wg linii prostej. W przegrodzie z różnych materiałów wykres prężności pary ma kształt linii łamanej. Dla określenia wartości przegrody pod względem cieplno-wilgotnościowym przeprowadza się zwykle obliczenie rzędnych krzywej spadku temperatur w poszczególnych warstwach przegrody, obliczenie rzędnych krzywej ciśnienia rzeczywistego p oraz rzędnych krzywej ciśnienia pary nasyconej Pmax. Krzywa spadku temperatur w przecięciu się linią O°C wyznacza odcinek przegrody podlegający przemarzaniu, zwany strefą przemarzania. [patrz też: ceny dachówek ceramicznych, wizualizacja elewacji domu, osuszanie murów]